Op verkenning in LV
Door: Johan Steenks
Blijf op de hoogte en volg Johan
20 Maart 2005 | Verenigde Staten, Las Vegas
Dag 2 (19 maart 2005)
De dag begint al vroeg. Om 01:30 uur schrik ik wakker… Shit, ze hebben nog steeds niet gebeld voor de koffers. Zijn die krengen straks zoek. Da’s lekker. Pieker pieker… hmmmm. T-Shirt kan ik misschien nog omkeren, onderbroek ook, maar dat een week lang wordt toch lastig. Gelukkig toch weer even in slaap gevallen maar om 06:00 uur hield ik het niet meer. René had ook wat onrustig geslapen en pakte direct te telefoon om maar eens te informeren of ze misschien al wat koffers hadden gezien afkomstig uit Holland. Gelukkig het antwoord was ja. Nou dat was weer een meevaller. Hopelijk gaat deze dag wat soepeler.
Gauw douchen, effe internetten en ontbijten. Om een beetje in de stemming te komen, staat er gelukkig een aardige rij voor het ontbijt. Ik was het wachten van de dag ervoor bijna vergeten. Ineens had ik het gevoel weer. Okay, netjes aansluiten en wachten dat er ergens in het immense restaurant een tafeltje vrij komt. Met de wetenschap dat een beetje Amerikaan 2 tot 3x zijn boord vult met alles waar wij pas ’s-middags, zoniet ’s-avonds pas aan moeten denken, was het wachten van maar 10 minuten beduidend korter dan op het eerste oog door ons was ingeschat. Nou, er was niets te klagen. Van het buffet liep het water je uit de mond. Niks mis mee.
Na het ontbijt hebben we ons met de snelheid van het licht naar de bovenkant van de naald op het Stratosphere hotel laten vervoeren. Een lift die je in een paar seconden naar boven (108e etage) schiet is al een attractie op zich. Boven aangekomen moest je eerst je oren klaren om elkaar vervolgens weer zonder enige versterking in de stem te kunnen verstaan Boven weet je niet wat je meemaakt. Een achtbaan op 300 meter hoogte, een soort schietstoel maar dan met 16 man tegelijk, een draaimolen maar dan anders en een lepel die je over de rand van het hotel heen mikt. Dus als je wat last heb van een misselijk gevoel na het tafelen dan raad ik je aan om 1 ritje op het dak van het “Stratosphere Hotel” te doen en je maag is in een keer leeg.
Na een half uur geschreeuw te hebben gehoord van dames die achteraf toch liever beneden waren gebleven, hebben we onszelf maar weer met de lift naar beneden laten storten. Het enige positieve aan die duikvlucht was dat het lijkt of het zware tafelen van de avond ervoor je geen extra kilo’s heeft op geleverd. Je voelt je super licht. Totdat ie stopt natuurlijk.
Even later bracht een taxi ons naar het Mandalay Bay Hotel. Een prachtig hotel met binnenin een zee aquarium. Die hebben maar even niet bezocht want we wilden nog zo veel zien. Nou dat is helaas onmogelijk in een dag. Je stuitert van het zeeleven en heel veel water in de griekse oudheid om vervolgens via de riddertijd een prachtig waterspektakel te aanschouwen. 1 dag is echt te kort. We hebben voor ons gevoel pas 10% gezien van Las Vegas en hebben de blaren op onze voeten. Het is ongelofelijk om te zien dat het ene hotel nog uitbundiger dan het andere hotel uitpakt met zijn gokkasten. Er staan er niet 10, geen 100 maar duizenden in elk hotel. Moet wel zeggen dat na 10 hotels je ongeveer wel weet hoe het casino er uitziet. Overigens is dat ook maar weer een onderdeel van elk hotel. Want bijna allemaal hebben ze een thema en daar is voldoende bij te bedenken en omheen te bouwen. Voor de bezoekers dus genoeg om te zien.
’s Avonds hebben we nog een American Superstars show inclusief eten. Kunnen de voeten gelukkig effe bijkomen.
René en Johan
De dag begint al vroeg. Om 01:30 uur schrik ik wakker… Shit, ze hebben nog steeds niet gebeld voor de koffers. Zijn die krengen straks zoek. Da’s lekker. Pieker pieker… hmmmm. T-Shirt kan ik misschien nog omkeren, onderbroek ook, maar dat een week lang wordt toch lastig. Gelukkig toch weer even in slaap gevallen maar om 06:00 uur hield ik het niet meer. René had ook wat onrustig geslapen en pakte direct te telefoon om maar eens te informeren of ze misschien al wat koffers hadden gezien afkomstig uit Holland. Gelukkig het antwoord was ja. Nou dat was weer een meevaller. Hopelijk gaat deze dag wat soepeler.
Gauw douchen, effe internetten en ontbijten. Om een beetje in de stemming te komen, staat er gelukkig een aardige rij voor het ontbijt. Ik was het wachten van de dag ervoor bijna vergeten. Ineens had ik het gevoel weer. Okay, netjes aansluiten en wachten dat er ergens in het immense restaurant een tafeltje vrij komt. Met de wetenschap dat een beetje Amerikaan 2 tot 3x zijn boord vult met alles waar wij pas ’s-middags, zoniet ’s-avonds pas aan moeten denken, was het wachten van maar 10 minuten beduidend korter dan op het eerste oog door ons was ingeschat. Nou, er was niets te klagen. Van het buffet liep het water je uit de mond. Niks mis mee.
Na het ontbijt hebben we ons met de snelheid van het licht naar de bovenkant van de naald op het Stratosphere hotel laten vervoeren. Een lift die je in een paar seconden naar boven (108e etage) schiet is al een attractie op zich. Boven aangekomen moest je eerst je oren klaren om elkaar vervolgens weer zonder enige versterking in de stem te kunnen verstaan Boven weet je niet wat je meemaakt. Een achtbaan op 300 meter hoogte, een soort schietstoel maar dan met 16 man tegelijk, een draaimolen maar dan anders en een lepel die je over de rand van het hotel heen mikt. Dus als je wat last heb van een misselijk gevoel na het tafelen dan raad ik je aan om 1 ritje op het dak van het “Stratosphere Hotel” te doen en je maag is in een keer leeg.
Na een half uur geschreeuw te hebben gehoord van dames die achteraf toch liever beneden waren gebleven, hebben we onszelf maar weer met de lift naar beneden laten storten. Het enige positieve aan die duikvlucht was dat het lijkt of het zware tafelen van de avond ervoor je geen extra kilo’s heeft op geleverd. Je voelt je super licht. Totdat ie stopt natuurlijk.
Even later bracht een taxi ons naar het Mandalay Bay Hotel. Een prachtig hotel met binnenin een zee aquarium. Die hebben maar even niet bezocht want we wilden nog zo veel zien. Nou dat is helaas onmogelijk in een dag. Je stuitert van het zeeleven en heel veel water in de griekse oudheid om vervolgens via de riddertijd een prachtig waterspektakel te aanschouwen. 1 dag is echt te kort. We hebben voor ons gevoel pas 10% gezien van Las Vegas en hebben de blaren op onze voeten. Het is ongelofelijk om te zien dat het ene hotel nog uitbundiger dan het andere hotel uitpakt met zijn gokkasten. Er staan er niet 10, geen 100 maar duizenden in elk hotel. Moet wel zeggen dat na 10 hotels je ongeveer wel weet hoe het casino er uitziet. Overigens is dat ook maar weer een onderdeel van elk hotel. Want bijna allemaal hebben ze een thema en daar is voldoende bij te bedenken en omheen te bouwen. Voor de bezoekers dus genoeg om te zien.
’s Avonds hebben we nog een American Superstars show inclusief eten. Kunnen de voeten gelukkig effe bijkomen.
René en Johan
-
20 Maart 2005 - 16:04
Marco:
He Johan
Zo echt super cool die attracties op dat hotel. Zijn jullie nergens in geweest??? Was zeker heeel duur om in te gaan? Echt leuk om die foto's te zien! Ben benieuwd of de reis naar Salt lake City jullie ook zal bevallen. Veel plezier verder.
groetuh,
Marco -
20 Maart 2005 - 18:17
Ella:
hoi Johan,
Van je vader je adres opgekregen vanmiddag. Nou Ko meteen achter de pc natuurlijk, dus toen hij even wegliep heb ik direktzijn plekje ingenomen om eens even al die verhalen van jullie belevenissen te lezen.
Stoer zeg, leuke cursus, maar het gezwoeg komt waarschijnlijk nog. Je schrijft trouwens ontzettend leuk. Ik heb altijd al geweten dat je creatief bent,en nu dus niet alleen met daden maar ook al met woorden. Johan lieve groeten en succes met de cursus. -
20 Maart 2005 - 18:46
Nicolette:
Hoi Johan en René,
Jullie houden wel van traditie zeg het is ook elke keer weer wat met die vluchten van jullie. En hoeveel blaren hebben jullie op de voeten? Jeetje wat hebben jullie veel gezien in een dag. Erg leuke impressie en Jo ik hoor het je zeggen.
Kus,
Nic -
21 Maart 2005 - 08:33
The RoNz:
Jeetje kerels, nou aan de ene kant mis ik het reisje wel een beetje hoor. Maar aan de andere kant als ik lees wat voor stress je allemaal kan krijgen : niets voor aanstaande vaders za'k maar zeggen. Ik moet zeggen dat de storyline so far bijzonder goed door jullie wordt verzorgd foto's zijn toppie. Probeer wel wat uit te rusten voordat maandag het spektakel begint en vergeet uiteraard het thuisfront niet ! Enjoy enjoy en ik kijk uit naar de rest van de verhalen.
gr,
Proud N-Team member Ronald
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
